PSE-EE EIBAR
BIOGRAFIA
1968ko Otsailaren 28an munduratu nintzen Eibarren, Paguey kaleko ama-etxean, garai hartan jaiotako gehiengoaren antzera. Familia umil eta langile baten baitan hazi nintzen, 4 anaietan gazteena izanik. Amaña auzoan bizi eta hezi nintzen, nirea bezalako familia langile eta xume artean.
Nire aitak, José Luisek, Alfan egin zuen lan 12 urterekin hasi eta jubilatu zen arte. Nire ama, Celia, ere lanean aritu bazen ere, berehala utzi behar izan zion, nire anaiak eta ni neu hezteari oso eta bizi ekiteko.
Garai estu eta larri bezala oroitzen dut haurtzaroa, baina zorion osoz, ez bait ginen ohartzen gure gurasoek hilabete bukaerara iristeko zituzten arazoez.
Kalea zen gure jolastokia eta nahikoa genuen baloi bat ordu luzez jolasean aritzeko. Gogoan dut bereziki bizilagunekin genuen harremana; familia handi bat ginen, etxeetako ateak zabalik zeuden beti noiznahi sartu eta irteteko.
Alfista baten semea izanik, Alfako eskoletan ikasi egin nuen E.G.B. Garai hartan, futbolean aritzeaz gain, dantzari gisa ere eman nituen lehen pausoak, Kezkan lehenik eta Amalurren gero.
Nire amaren heriotzak ekarritako tragedia bizi izan nuen 13 urterekin. Inflexio puntu bat izan zen nire bizitzan, izan ere haurtzaroa amaitu zitzaidan eta bat batean heldutasunera bultzatu ninduen.
Unibertsitate Laboralean egin burutu nituen E.G.B., B.U.P. eta C.O.U. eta Donostiara joan nintzen ondoren bizi izatera eta zuzenbide ikasketak egitera. Gozoak dira sasoi honetako oroipenak; jende arduratsuarekin bizitzeak ikasketak ezusteko gabe amaitzea ahalbidetu zidan, eta asko ikasten banuen ere, ostegunetan bazegoen alde zaharreko jaira joateko astirik.
1991ko Ekainean amaitu nituen ikasketak eta Irailean bertan eskuratu nuen lehenengo lanpostua, Esteban Eguren abokatu eibartarraren bulegoan. Pasante lanetan aritzen nintzen, kobratu gabe; gaur egun egoera pentsaezina bada ere, orduko ikaskideek inbidiaz begiratzen zioten nire aukera eta egoerari. Eibarren erreferentzia bat ziren abokatu haien bulegoan emandako urtebetean, ikasten emandako 5etan baino askoz gehiago ikasi nuen. Garai hartako egoera ekonomikoaz jabeturik, 90. Hamarkada hasierako krisi ekonomikoaz alegia, nire prestakuntzarekin jarraitu nuen, enplegu eta aukera berrien bilaketarekin lotutako esparruetan. Bide honetan, Debegesan, Debabarreneko Garapen Ekonomikorako Elkartean, lan egiteko aukera izan nuen, langabeak aholkatzera bideratutako programa batean.
1992 eta 1997 arteko etapa honetan nire bizitzaren norakoa erabakiko zuten hainbat gertaera jazo ziren. 1994an nire aita zendu zen, Eibarko udaleko zinegotzi zena. Betidanik edan izan dut udal politikatik, baina egia esateko, garai hartan urrunagotik jarraitzen nuen. Hala ere, 1995ean Iñaki Arriolak bera buru zuen udal hauteskundeetarako zerrendan aurkezteko proposamena egin zidan. PSE-EE boto gehien lortu zituen alderdia izan zen eta 7 zinegotzi lortu eskuratu zituen. Iñaki Arriolak alkate lanetan jarraitu zuen eta ni zinegotzi bihurtu nintzen, nire aitaren lekukoa era sinbolikoan hartzen nuelarik.
Legegintzaldi horretan zehar Debegesako lana utzi eta fakultateko ikaskide ohi batzuen bulegoan hasi nintzen lanean. Aldi artan bulegoko eta udaleko lana uztartzen nituen. 1999an udal politikan baino ez aritzeko erabakia hartu behar izan nuen. Erabakia ez zen zailegia izan, izan ere, nire aitak udalean egindako lana zela eta, oso harrera ona egin zidaten eta gustura sentitu nintzen hasiera hasieratik. Ondorioz, abokatu lana utzi nuen, nahiz eta kolegiatuta nagoen oraindik ere.
Legegintzaldi horretatik aurrera gero eta erantzukizun handiagoak neureganatzen joan nintzen zinegotzi liberatu gisan Zerbitzu, Ogasun, Herri-lan eta Hirigintza sailetan; 2003. Urtetik aurrera gobernuaren bozeramaile lanetan aritu nintzen arte. 
2008an Iñaki Arriola izendatu zuten gipuzkoako sozialisten Idazkari Nagusi, eta ni alkatetzan bere oinordeko. Momentu horretatik aurrera bizitza erabat aldatu zitzaidan, egin beharreko lanagatik ez ezik, erabaki guztien erantzule eta instituzioaren erreferentzia publiko bihurtu nintzelako batez ere. Karguak ematen duen erantzukizun hau eramangarriago da alderdiaren sostenguari eta gehienbat, elkarte eta herritarren babesa eta familiarenadimenari esker. Izan ere, alkate bat alkate da eguneko 24 orduetan nahi eta nahi ez.
Alde pertsonalagoan murgilduz, 1991.urtean ezagutu nuen gaur nire emazte dena, eta ordutik bere aholku, ulermen zein babesa erabat erabakigarriak izan dira nire ibilbide profesional eta politikoan; babesa hau oraindik eta nabarmenagoa izan zen bizkartzaina ezarri zidatenean eta alkate izateak zekarren erronka onartzea erabaki nuenean. Bera da nire erreferentzia, lehen bezala orain ere bai. 1999an ezkondu ginen eta bi seme dauzkagu. Familia Eibartar normal eta xume bat gehiago garela uste dut,momentu onak gozatu eta txarrak elkarrekin pasatzen saiatzen dena. Udaro Galiziara joaten gara 15 egunetarako, nire emaztearen familia bertakoa baita, baina hondartza ere gustatzen zaigu.
Nire zaletasunei dagokienez, kirola asko atsegin dut, aritzea zein ikustea, baina onartu beharra daukat behar nukeena baino gutxiago egiten dudala; Irakurtzea ere gustatzen zait, nahiz eta nahiko alderatuta daukadan. Hala ere gehien atsegin dudana nire familia eta lagunekin egotea da, Eibarko kaleetan zehar ibili eta noizbehinka soziedadean afaltzea.
Datorren maiatzean alkatetzara (ber)aurkezten dut neure burua. Etorkizunerako erronka garrantzitsuak daudela uste dut, Eibarrek aurrera egiten jarrai dezan; eta hauei aurre egiteko, gogo, ilusio eta konpromiso finkoaz gain, talde on bat dut lagun.
Eibarko hiriak bere konfiantza emango didala espero dut.
